AAN: Derk van der Pol
CC: Ondernemen als way of life
ONDERWERP: Waardoor laat jij je voeden als ondernemer?

Hoi Derk,

Ondernemen met je talent kan niet zonder koffie, maar ook niet zonder voeding. In de figuurlijke zin bedoel ik dan. Dat realiseer ik me als ik jouw vorige brief lees. Mooi wat je schrijft over de inspiratie dag en wat je er allemaal uit haalt. De sessie van Chene Swart gaf jou taal voor dingen die je ergens al wist. Juist door input van anderen en woorden die niet de jouwe zijn, kun je betekenis geven aan dat wat je doet of wil doen. Die voeding vergeten we ook wel makkelijk. Zeker als ondernemer, dan ga je misschien snel voorbij aan het belang van inspiratie opzoeken en het nemen van tijd om stil te staan bij je eigen ontwikkeling.

Juist door input van anderen en woorden die niet de jouwe zijn, kun je betekenis geven aan dat wat je doet of wil doen.

Daarom heb ik een inspiratiemoment voor mezelf georganiseerd en schrijf ik deze brief terwijl ik voeding en verdieping opzoek tijdens een tweedaagse cursus ‘kampvuur gesprekken faciliteren’. We leren over de gebruiken van verschillende stammen en culturen om met elkaar in gesprek te gaan en besluiten te nemen. Van volksraadplegingen op andere continenten kunnen we veel leren over het geven van ruimte aan verschillende verhalen, stemmen, ideeën en verlangens. Dat is relevant wanneer je in een organisatie bent om een gesprek, team of verandering te  faciliteren en waar iets moet gebeuren of veranderen.

Van volksraadplegingen kunnen we veel leren over het geven van ruimte aan verschillende verhalen, stemmen, ideeën en verlangens.

Heb jij weleens gehoord van de ‘lalala’? En de ‘li’? In de cursus worden deze woorden gebruikt voor een meerderheidsgeluid en de minderheidsstem. De ‘lalala’ is wat er dominant is aan emoties, meningen en verhalen. Het is wat aan de oppervlakte speelt en duidelijk aanwezig is. Bijvoorbeeld een idee dat het goed is om als organisatie klanten op een andere manier te gaan bedienen. Ik noem maar wat. Maar er is vaak ook een ‘li’. Die éne collega die kritisch is, of een teamlid dat moppert op hoe het besluit tot stand is gekomen. Er zit veel wijsheid in die stem, maar we horen ‘m vaak niet. Of willen ‘m niet horen. Onze waarde als organisatiejournalist kan zijn om op jacht te gaan naar de lalala én de li. Zo kunnen wij als journalisten in organisaties mensen helpen bij het nemen van betere besluiten, door de wijsheid van het collectief te benutten.

Er zit veel wijsheid in de minderheidsstem, maar we horen ‘m vaak niet. Of willen ‘m niet horen.

Het past wat mij betreft naadloos bij wat jij schrijft over dat alle verhalen ertoe doen, en dat wij als organisatiejournalisten mensen een pen kunnen geven. Ik leer in de cursus deze dagen dat het geven van een pen letterlijk een krachtig symbool kan zijn. Een pen -of stok, paraplu of wat dan ook- kan namelijk dienen als ‘talking stick’. Een attribuut dat je gebruikt in een gesprek om onderscheid te maken tussen wie luistert en wie vertelt. Hou je de ‘stick’ vast (of de pen, of iets anders dat voor handen is) dan mag je praten tot je uitverteld bent. Anderen reageren niet. Pas als je de stok neerlegt is je verhaal klaar. Ik vind het mooi hoe wij met onze pen een stem geven door verhalen op te schrijven. Maar dus ook letterlijk een pen kunnen geven en zo iemand uitnodigen zijn verhaal te vertellen. Zijn of haar stem te laten horen terwijl anderen met volle aandacht luisteren.

Hou je de ‘stick’ vast (of de pen, of iets anders dat voor handen is) dan mag je praten tot je uitverteld bent. Anderen reageren niet.

Wat leuk trouwens dat je je zou willen abonneren op mijn krant. Ik denk dat je gelijk hebt dat je daardoor iets zou leren over mijn manier van kijken naar de wereld. Ik maakte keuzes in wat ik wel en niet schreef in die krant. En ik geloof dat je altijd keuzes hebt in wat je ‘nieuws’ maakt: Wat je vraagt, wat je opschrijft, en ook wat niet. Wat je aandacht geeft, en wat niet. Dáár zit je invloed. Ik wil een organisatiejournalist zijn die zich daar steeds bewust van is. En jij Derk, vertel me eens, als jíj een krant zou maken, wat voor soort krant zou het dan zijn? Of is dat niks voor jouw, zo’n ouderwets medium?

Wat je vraagt, wat je opschrijft, en ook wat niet. Wat je aandacht geeft, en wat niet. Dáár zit je invloed.

Ik lees je graag!

Mara